Το Ανθρώπινο όνειρο

Τριάντα δυο καλλιτέχνες, μέλη ή προσκεκλημένοι της Ένωσης Ελλήνων Χαρακτών, δούλεψαν με αφετηρία το παρακάτω κείμενο που εκφράζει διαφορετικές τάσεις της σύγχρονης ζωής: 

«Επικοινωνούμε, ο καθένας στην κορνίζα του, μέσω μηχανών. Μηχανήματα υψηλής τεχνολογίας ρυθμίζουν τις ζωές μας. Ποιος παρέχει υπηρεσίες σε ποιον; Οι μηχανές στους ανθρώπους ή μήπως το αντίθετο; Για να είναι πιο «ανθρώπινος» ο κόσμος, μοιράζουμε δικαιώματα και αφιερωμένες ημέρες -στην γυναίκα ή στην στρουθοκάμηλο… Στο μεταξύ περιφρονούνται ηθικά καθήκοντα (ισότητα, φιλοξενία, αλληλεγγύη) και δικαιώματα (άσυλο).Απομακρυνόμαστε όλο και περισσότερο από την φύση: εξιδανικεύουμε την Γη στις οθόνες μας αλλά κυνικά την εξαντλούμε όλο και περισσότερο. Με πρόφαση την επικοινωνία, υποκινούμαστε στην δικτατορία της βιαστικής διατύπωσης μιας άποψης. Βιασύνη! Μη σκεφτόμαστε! Είμαστε οπαδοί! Μοναδικό μέτρο στις κοινωνικές μας ανταλλαγές: απόλυτη στόχευση το οικονομικό συμφέρον, υπό τον διεισδυτικό γραφειοκρατικό έλεγχο. Ανάμεσα στον λυπημένο και εμμονικό ναρκισσισμό του ατόμου και την επικίνδυνη βλακεία του όχλου (έτσι πλέον μας αντιμετωπίζουν, λες και δεν είμαστε πλέον πολιτικά ούτε κοινωνικά όντα), ξεχνάμε την δυνατότητα να ονειρευόμαστε, να τεμπελιάζουμε, να συναντιόμαστε. Και ο Άνθρωπος;».